Mieke was met haar zus in Zwitserland op een prachtige plek bij een meer, vlakbij Luzern. Je weet wel, zo’n plek die zo een-op-een uit een vakantiecatalogus lijkt te komen. Er voeren antieke schoepenboten over het meer en er reden van die lieflijke treintjes af en aan de bergen in. Honderden toeristen vervoerden ze. En alles werd in goede banen geleid door een type portier, zo’n iemand in een mooi rood velours pak met glimmende gouden knopen en een hoge hoed op. De dag erna zat de vakantie erop. Mieke moest en zou per se nog met het laatste treintje de bergen in en stapte kordaat op de portier af. Ze wilde weten hoe laat de trein vertrok. 'Gutentag, wie spät geht das Tränchen?', vroeg ze in haar beste Duits. De beste man keek haar niet begrijpend aan. Dus Mieke herhaalde: 'Wie spät geht das Tränchen?', en dacht ondertussen: kom op, zeg! Er zijn hier zoveel toeristen. Mijn uitspraak mag dan wel niet super zijn, maar dit snap je toch wel? Geen reactie.
Tranen om de trein
Mieke doet nog een poging, herhaalt het eens wat harder en hoort haar zus schuin achter haar roepen: 'Joh! Trein is Zug en Tränchen is traantje!', terwijl de tranen over haar wangen rolden van het lachen.
Heb je in sneltreinvaart een foutloze vertaling nodig in welke taal dan ook? Neem dan eens contact op: info@topvertalers.nl
